Mistrz nastroju

 Tomasz Agatowski

" Gdzie się podział mistrz nastroju ? "

Stoję w oknie zapatrzona

na asfaltu czerń i pustkę,

I o zmierzchu rozmarzona

pustą łzę ocieram chustką,

a dziewczęta pewnie myślą,

że to wszystko się ułoży,

zaproszenie może przyślą,

może pójdę między brzozy

i przywołam myśli te :

Ukołysz mnie.

     Ukołysz mnie, to jest przecież takie śliczne,

     Ukołysz mnie, twoje dłonie są liryczne,

     Ukołysz mnie, w tym ukrytym hoteliku,

     Ukołysz mnie, nasze ciała są muzyką,

     Ukołysz mnie, palce na powieki złóż,

     Ukołysz mnie, czas byś powrócił już.

Gdzie się podział mistrz nastroju?

Jeden sezon wszystko trwało

na poddaszu w mym pokoju,

tylko palto twe zostało

i obrączki przy wazonie

obok kartka, papierosy :

wybacz, ale wracam do niej;

i przed lustrem czesząc włosy

przywołuję jak we śnie :

ukołysz mnie.

   Ukołysz mnie, to jest przecież takie śliczne