List od p. Izydora Skorupskiego, nauczyciela Eleni.

Koszalin, 21.07.1992

Droga Pani Doroto!

Dziękuję za bardzo miły list i spełniając Pani życzenie odpowiadam na zadane mi pytania
z prawdziwą przyjemnością, gdyż wracam do miłych wspomnień lat 70 -tych.

1) Moja praca nad kształtowaniem talentu Eleni rozpoczęła się w 1971 r. i trwała cztery lata.
Każdy nabór uczniów do Liceum Ogólnokształcącego im. B. Chrobrego w Bielawie w latach
gdy tam belfrowałem ( od 1967r. przez 11 lat ) charakteryzował się selekcją polegającą na
wyszukiwaniu talentów muzycznych.
Eleni, wówczas Milopulu, została wpisana w mój kajet wraz z Eleni Diamandi i Krystyną
Pawełoszek do rozpoczęcia specjalnej pracy nad stworzeniem tercetu wokalnego. Już po miesiącu
zadebiutował na koncercie i z uwagi na styl wokalny nazwaliśmy go wspólnie tercetem
"Ballada".

2) Praca z Eleni, jak z resztą sama Eleni podkreśliła w wywiadzie zamieszczonym w czasopiśmie
"Stolica" nr 21(1992) z 1986 r. str. 6 cyt. " ... w szkole średniej lekcje śpiewu brałam u
profesora Izydora Skorupskiego ... " koniec cytatu. Oprócz obowiązujących w programie dwóch
godzin tygodniowo wychowania muzycznego pracowaliśmy dodatkowo na próbach tercetu " Ballada" , na próbach chóru "Aria " , a ponad to dodatkowo lekcje śpiewu. Solfeż był obowiązkowy, i może początkowo nawet zniechęcający, gdyż przyznam się, że byłem bardzo
wymagający i wyłapywałem każdą niedokładność. Nie zdarzyło się jednak by Eleni miała wpadkę
na tak zwaną "lufę " z solfeżu. Dostosowywała się bowiem do moich wymagań - tak z historii muzyki, jak i z teorii, solfeżu, czy śpiewu. Pamiętam ją zawsze uśmiechniętą, skromną, i uczennicę poważnie traktującą pracę muzyczną. Podbudowa teoretyczna sprawiła, że za moim
przykładem sama zaczęła komponować piosenki, a nawet je aranżować.

3) Eleni posiadała jakby zakodowany sposób zmiany moich czasami minorowych momentów,
a szczególnie przed koncertami lub występami tercetu " Ballada " gdy ja miałem większą
tremę niż "Balladki". Serdeczność, wiele zrozumienia na próbach i na lekcjach, punktualność,
ambicja, i wiele innych cech pozytywnych sprawiły, że pamiętam Eleni jako bardzo
sympatyczną i zawsze mi życzliwą uczennicę.

4) Jest cała gama wydarzeń, jako że daliśmy w sumie 476 występów w okresie czteroletniego okresu istnienia tercetu " Ballada ".
Szczególnie utkwiły mi w pamięci trzy wydarzenia. Pierwsze wydarzenie , o którym warto
wspominać z uśmiechem do łez jest pchanie samochodu nocą po występie w Strzelnie.
Zmęczone pchaniem samochodu i głodne, a do domu daleko, dzieliły się ze mną ostatnimi paluszkami, a potem dalej piosenki ... ' księżyc nocą już zasnął ...
Drugie wydarzenie to studniówka, wtedy uświadomiliśmy sobie, że zbliża się kres naszej balladowej przygody i pozostaną tylko wspomnienia.
Trzecie wydarzenie miało miejsce w Bielawie po koncercie Eleni jako już znanej piosenkarki.
Na kolacji u mnie w domu mąż Eleni stwierdził , cytuję : ' ... te zdjęcia Eleni z panem profesorem
i moją żoną to doskonały powód do rozwodu ... ' , chodziło szczególnie o zdjęcia ze studniówki,
na których Eleni trzyma mnie pod rękę.


5) Byłem pewien , że moja uczennica Lena zostanie gwiazdą . Poczyniłem również pewne kroki
by druga uczennica już wtedy z duetu " Ballada " - Krysia Pawełoszek została gwiazdą Operetki Warszawskiej. Krystyna poszła jednak w moje ślady i przejęła po mnie pałeczkę ucząc wychowania muzycznego w tym samym Liceum, gdzie "Balladką " była.


6) Obecnie mój stosunek do działalności Eleni nie zmienił się i jestem pełen uznania wręcz
mistrzowskiej interpretacji wielu jej pozycji repertuarowych, dla jej "złotych płyt " i ciągle
nowych nagrań. Chciałbym ją jednak widzieć z gitarą śpiewającą ballady. Moim skrytym życzeniem jest usłyszeć teraz w wykonaniu Eleni moją " Żeglarską balladę" , którą wysyłam
dla Fan-Clubu Eleni "Lovers" i dla Pani Doroty łącząc serdeczne pozdrowienia tą drogą dla Eleni
i dla jej wielbicieli.

Z poważaniem
Izydor Skorupski

P.S. Jeżeli mi pozwoli czas to napiszę jeszcze balladę dla Eleni, a na razie wiele czasu
pożera mi moje nowe zajęcie - biznes.